sampai bertemu Bali

Zonnig, lui, zweterig, benauwd en regenachtig. Ja, dat is denk ik wel de beste beschrijving van mijn dagen hier.
Mijn laatste dag is aangebroken en ik moet zeggen, dat voelt wel een beetje gek. Heel gek zelfs. Aan de ene kant heb ik zin om naar huis te gaan om iedereen weer te zien maar aan de andere kant hélemaal niet, en ga ik mijn lieve vriendjes en vriendinnetjes die ik de afgelolen maanden heb gemaakt ook heel erg missen!

Zoals ik in mijn vorige blog vertelde was ik zeker in een cultuurshock de eerste dagen. Om daar even wat dieper op in te gaan.. Ten eerste was het echt bloed en bloedheet toen ik aankwam(en dat om 12uur snachts). Alles ging prima op het vliegveld met het visum en de kofferophalen. Totdat een mannentje van het vliegvd mij ging helpen met m'n koffer. Of nouja helpen, hij ging er vandoor en ik hupste er achteraan. Voordat ik het wist ging deze beste man om geld vragen. Ik had natuurlijk geen idee hoeveel ik moest geven maar dat wist hij me haarfijn te vertellen. Eenmaal buiten werd ik zo ongeveer aangevallen door tig taxi chauffeurs die om de seconde vroegen 'taxi? Yes yes taxi'. De mensen die mij een beetje kennen kunnen zich wel voorstellen hoe ik er bij heb gestaan: met een zwaar geiriteerd en arrogant gezicht en met de neiging de eerst volgende een
klap te geven. Nou uiteindelijk een kaartje gekocht bij een soort loket want als je dat niet doet word je zwaar afgezet.
Het hostel bleek dertig minuten van het centrum ze zijn, wat niet heel erg prettig is zonder stoep en als oversteken haast onmogelijk is. Ik had voor drie nachten geboekt maar na twee dagen vond ik het wel mooi geweest en ben ik naar een hotel gegaan met een betere locatie. Een paar euro duurder maar wel een kamer voor mezelf ipv een 15dormet 3hoog stapelbedden. De eerste nacht alleen vond ik wel gek trouwens aangezien ik vier maanden mn kamer heb gedeeld met minstens drie andere. Die middag begon het knetter hard te regenen en onweren, dat was dan wel weer jammer.
De dag erna heb ik met een franse vriend afgesproken die ik ken uit Sydney. Hij en z'n vrienden zijn daarna ook nog een week een hetzelfde hotel verbleven dus dat was wel gezellig! Ik zou eigenlijk met hen een vulkaan gaan beklimmen tot ik erachter kwam dat ik mijn geliefde, versleten Vans vol herrineringen in het andere hostel had laten liggen, mweh. Beetje jammer dus. Achteraf hoorde ik dat het heel zwaar was en ze gingen rennen omdat ze anders de zonsopgang zouden missen. Miss ch ien was het dus maar beter dat ik daar niet bij was want ik zag mezelf et al zwetend, hijgend en half stikkend achteraan sjokken.

Een aantal dagen ben ik opgetrokken met drie nederlandse jongens, grappige gasten die Hagenezen ;-)
Vrijdag gingen we stappen en zij hadden het geweldige idee om zaterdag te gaan wildwaterraften. Dus wij na twee uur slaap en onze brakke koppies de bus in naar Nusa dua. Het was wel echt heel gaaf, ook een super mooie omgeving en landschap!
Die zaterdag weer gaan stappen wel met pijn en moeite en de volgende dag was ik ook echt niks waard maarja je moet er wat voor overhebben.om een partyanimal te zijn he, haha.

Verder ben ik nog naar Ubud geweest, de 'kunst en cultuur' staf van Bali. Veeeel leuker als Kuta vind ik persoonlijk.
Hier ben ik naar wat tempels geweest en het monkeyforest, echt leuk die aapies. Ook heb ik mezelf verwend met een manicure en pedicure. Ze staan hier op elke hoek van de straat met een zeurderige heksen stem te roepen 'massage, massage darling' blabla. Ben ook echt nog mooit zovaak in m'n leven 'darling' genoemd. Verder heb ik heel veel en lekker voor heel goedkoop gegeten. Een bord chicken curry of nasi goreng is ongeveer 1 euro!

Ik ga nog even genieten van m'n laatste dagje hier! Dit zal een van m'n laatste blogs zijn, voorlopig dan he :-). Iedereen bedankt voor het volgen en de leuke reacties!

Liefs,
Anouk